Ik ben er nog niet aan gewend hoor. Ik word straks geopereerd en dan zit er een ‘Stoma’ op mijn buik. Het is nodig, ik weet het. En het is ook nog voor een goed doel, namelijk meer ‘kwaliteit van leven’. Maar ik vind het maar een stom woord. Zelfs het woord ‘stom’ zit in het hele woord van ‘Stoma’! Maarja.. hoe moeten we het dan gaan noemen? Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik ‘anus’ nou ook niet echt een prettig woord vind hoor. Een anus op je buik… nee.. dat klinkt nou ook niet! Dan maar Stoma.

Deze week heb ik weer wat bezoekjes gehad in het ziekenhuis ter voorbereiding op de operatie. Een gesprek bij de stomaverpleegkundige over alle in’s en out’s over de stoma. En nog een gesprek bij de anesthesist die mij heeft gecheckt voordat ik officieel geopereerd mag worden. En tja. Daar wisten ze mij te vertellen dat de hele maand juni al volgepland staat met operaties. Ik kan dus pas over 1,5 maand geholpen worden… Wat behoorlijk zuur is, aangezien ik nu al aan het afbouwen ben met de prednison. Mijn klachten worden hierdoor alleen maar erger. Ik zal dus het afbouwen moeten staken om de komende maand door te komen. Het gesprek met de stomaverpleegkundige, of zoals sommige het noemen ‘stomakundige’, was wel even fijn. In een uur kreeg ik een bak vol informatie over mij heen, van de voorbereiding op de operatie tot het schoonmaken van de stoma. Al gauw werd mij duidelijk dat het schoonmaken ervan een soort routine moet gaan worden. 1 keer per dag een nieuw zakje erop en daarna 4 tot 6 keer per dag dit zakje legen. Klinkt niet zo heel spannend. Nu zit ik ook zo gemiddeld 6 keer per dag (minimaal) op de wc. Het enige verschil is wel dat ik straks niet meer hoef te rennen naar de toilet vanwege het feit dat ik het niet meer op kan houden. Wat zal dit heerlijk zijn zeg! Sterker nog. Als er in de verste verte geen toilet in de buurt is. Dan kan ik gewoon ter plekke, waar ik ook ben, dat zakje gaan legen! Het voelt een beetje alsof ik een rijdende toilet met mij meedraag!

Voordat het zover is moet ik nog even geduld hebben. Ik had mij erop ingesteld dat ik volgende week geopereerd zou worden. Nu wordt het dus een dikke maand later. Even een tegenvaller. Ik had dus eigenlijk veel later kunnen afbouwen met de prednison zodat ik mijn buikklachten nog even kon onderdrukken. Buiten dat heb ik ook met werk rekening gehouden dat ik eventjes niet beschikbaar ben. Dit schuift dus allemaal een maand op. Het is even niet anders. Mijn lichaam is op. Gesloopt door de prednison en door mijn Crohn. De komende tijd zal ik rustiger aan gaan doen om de tijd maar door te komen. Misschien eindelijk eens tijd om wat klusjes te doen in huis? Nee Ricardo.. rustiger aan doen zei je net. Of toch maar eens dit en dat.. Neehee.. ik zal het ook nooit leren denk ik. Rustiger aan doen zit niet in het bloed van een ondernemer, maar ik ga mijn best doen!

Oja! hebben jullie mijn poepie kunst al gezien? Van mijn lieve vrouwtje heb ik dit beeldje gekregen. Ik moet eerlijk toegeven. Het lijkt toch gewoon op een darm die in de kreukels ligt? Ik zet deze maar mooi op mijn bureau. Dan kan ik elke dag naar die kreukel kijken. Alsof hij nu al uit is gehaald. Dankjewel lieve schat!